【TV】記事編集

24時間テレビ・仁手紙

ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ

รู้สึกแค่ว่าต้องมาเขียนให้ได้ （แม้ว่าต้องอ่านหนังสือก็ตาม 55+）

ตอนจบของรายการ 24 ชม. พาร์ตที่จินอ่านจดหมายว่ารู้สึกยังไงกับKAT-TUN เป็นอะไรที่ซึ้งหลายจริงๆๆๆๆๆๆๆ เล่นเอาทั้งจินทั้งคาเมะน้ำตาคลอกันไปเลย



จิน: メンバーもありますし、自分なりの手紙を書いてみました。ええ、自分なりの絆を読みたいと思います。最初に、僕にMY　FAMILYという場所があります。父、母、弟、そして兄弟のようを持ってる奴ら自分を支えてくれる人、そういうFAMILYがいるからこそ今の自分がいるかなと思っています。

今回の24時間テレビに通じて、人と人のつながり、そして人に対してありがとうの気持ちを大切さあらためて感じました。だから、皆さんにももっともっと自分の愛する人との繋がりの大切さを感じて欲しいと思います。

もちろん、メンバーに助かってもらってます。亀梨、ドラマごくせんでは知らない共演ばっかだったけど現場に亀梨がいてくれて助かりました。田中、どんなときでも変わらない笑顔で見せてくれて本当にありがとうございます。上田、喧嘩も多かったけど、実は一番冷静に物事を見ている。自分にはできないことをできる、すごいやつだと思っています。田口。田口はゲーム好きで、いつもゲームやってるけど、ええ、そのハートの暖かさすごい伝わってます。中丸、もしかしたらKAT-TUNの中で一番メンバーのことを気にしてくれるじゃないかと思っています。いつまでもそんな優しい心を持っていてください。

誰にでも、悲しいこと、つらいことがあると思いますが、泣いた分だけ笑顔が待っている。僕はそうやって生きています。ありがとう。赤西仁でした。


แปลไทยกดข้างล่างนะคะ

อ่านต่อกดตรงนี้นะคะ≫

ANAN

เราคิดว่าคงไม่แปล MYOJO ของคาเมะแล้วล่ะ (เพระเรารู้ว่าถ้าเราแปลจริงๆต้องมีคนเม้นน้อยแน่ๆ เรยขี้เกียด) เราก็เอา ANAN มาลงไถ่โทษให้ก็แล้วกันนะคะ ไปแระ


----ขอถามจริงๆเลยดีกว่า รู้สึกยังไงบ้างกับการที่ใครๆก็ชมเราว่า "น่ารัก"

คาเมะ: อื้อมม มันเป็นคำชมที่สุดยอดล่ะมั้ง แล้วแถมพักนี้รู้สึกแม้แต่เด็กประถมหลายคนเลยก็พูดเกี่ยวกับผมว่า "คาเมะ น่าร้ากกก" ด้วย (หัวเราะ) จริงๆแล้วให้มาบอกว่าผมน่ารักเนี่ย ผมก็แอบ..อึดอัดเหมือนกันนะ แต่ว่าถ้าเขามองว่าเราเป็นแบบนั้นคงต้องยอมรับอย่างเดียวแหละครับ ผมไม่อยากจะเป็นผู้ชายที่โกรธด้วยเรื่องแค่นี้ ถึงจะอายุ 40 ก็ยังอยากจะเป็นผู้ชายที่ใครใครก็บอกว่าน่ารักอยู่นะครับ

ขนาดคนที่โตแล้วใส่สูทไปทำงาน แต่พอเห็นเต่าทองปุ๊บก็กระโดดไปจับเนี่ย...อื้อม ขนาดมองจากเพศเดียวกันเขาว่าน่ารักนะครับ คนเรามักคิดว่าพอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วใจเราก็จะสกปรกไปเหมือนแอ่งน้ำตามสาธารณะใช่ไหม ทั้งๆที่คนเราก็เริ่มมาจาก

อ่านต่อกดตรงนี้นะคะ≫

【仁亀】記事編集

仁亀萌えー！！

นิตยาสารเก่าแล้ว ตั้งแต่สมัยเด็กๆ แต่น่ารักดี ก็เลยเอามาลงให้อ่านเล่น ^^
(เคยอ่านมานานแล้วล่ะ แต่จำได้ว่ายังไม่เคยเอาลงบลอค)


คาเมะ: ฉันเต้นไม่ค่อยเก่ง ท่าไม่สวย อยากจะค่อยๆเป็นค่อยไป ถ้าเกิดเราได้เดบิวท์ด้วยกันในกลุ่มเดียวกันก็คงจะดีนะ
จิน: อื้อ ๆวันหยุดจะได้ไปเที่ยวกัน
คาเมะ: แต่นั่นขึ้นอยู่ที่ว่า อาคานิชิ จิน จะตื่นได้หรือไม่!! (หัวเราะ) ก็พอฉันไปถึงที่นัดทีไรอ้ะ แล้วโทร.ไป นายก็บอกว่า "ขอโทษ..ยังนอนอยู่เลย" ฉันก็เลยต้องพูดไปว่า "ไม่เป็นไร งั้นฉันไปซื้อของคนเดียวนะ" .......[จินใจร้ายโคดดดดดดดดดดด T T]
จิน: เหรอ อืม แต่ตอนเวลางัวเงียจะจำอะไรไม่ได้เลย
คาเมะ: นายนี่สุดยอดเลยอ่ะ! พอฉันโทร.ไปหานายตอนเช้าๆ ซักพักนายก็จะโทร.กลับมาถามว่า "เมื่อกี้โทร.มาหาหรือเปล่า? แล้วฉันพูดอะไรกับนายไปเหรอ?" ตอนนั้นฉันเลยเป็นอารมณ์ประมาณ " ห๊า...."(หัวเราะ)


-----------------------------------------------------------------

จิน: ฉันยังจำวันที่เจอกับคาเมะนาชิวันแรกได้อยู่เลยนะ นายใส่เสื้อวอร์มกางเกงวอร์มสีน้เงินมาออดิชั่น ส่วนฉันใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์
คาเมะ: อื้อม ตอนที่จินเข้ามาทักฉันตอนแรกฉันยังคิดเลยนะว่านายเหมือนทากิซาว่า
จิน: ตอนนั้นเราพูดคำสุภาพกันด้วยนี่ แบบว่า "บ้านเราใกล้กันไม่ใช่เหรอครับ" ประมาณเนี้ย 555 แล้วหลังจากนั้นมาฝึกด้วยกันก็เลยได้กลับบ้านด้วยกัน
คาเมะ: อื้อ เพราะบ้านใกล้กันมากก็เลยไปซื้อของด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน แม้แต่ขี่จักรยานไปบ้านจินฉันก็ยังเคยมาแล้วเลย (ตอนนี้คาเมะชอบทำอะไรคนเดียว เหงาจริงๆ ว่างๆใครชวนคาเมะไปที๊~~)

MYOJO 2006/10 ①

เล่มนี้เราคาดว่าคาเมะคงจะติดงานยุ่งๆอยู่คนเดียวเลยไม่ได้มาถ่ายกับชาวบ้านเค้าน่ะค่ะ เค้าก็เลยแบ่งเป็น คาเมะเดี่ยวแล้วก็จินยูอุเอดะอยู่ด้วยกัน ไปอ่านกันเลยน้อ


อุเอดะ: เฮ้อ~ที่พวกเราไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเนี่ย เค้าเรียกว่า "แพ้แดดหน้าร้อน" ใช่มะ
จิน: อื้อมม ฉันก็เหมือนกัน....พูดแล้วก็อยากไปทะเล - -
นากามารุ: อยากไปทะเลหรอ? ไปกานๆๆ ไปเอโนชิมะ
จิน: ไม่อ่ะ
นากามารุ: หรือจาไปทะเลจูกุล่ะ? ปีที่แล้วฉันก็ไปมา เมื่อนานมากๆแล้วก็เคยไปกับอาคานิชิด้วยนี่ใช่มั้ย? ที่ตอนกลางคืนไปบ้านั่งเล่นอยู่ร้านเกมอ้ะ จำได้เปล่า ร้านนั้นยังอยู่ถึงตอนนี้เลยนา
อุเอดะ: ไปค้างมาเหรอ?
นากามารุ: ใช่
จิน: คนเดียวเรอะ?
นากามารุ: ไม่ ไม่ใช่คนเดียว จะบ้าเหรอ! ไม่ใช่ที่ที่จะไปคนเดียวซักหน่อย แล้วไปคนเดียวจะไปทำไร!!
อุเอดะ: ก็ประมาณ "เฮ้อ น้ำพุร้อนสบายจริงๆ"
นากามารุ: โอ้ พูดแล้วก็คิดถึงเลย
จิน: หึหึ นากามารุเนี่ยท่าทางคนเดียวก็สบายโลด
อุเอดะ: นั่นดิ ถ้าเป็นนากามารุคงไม่เป็นไรอ่ะ แล้วก็อาจจะไปนั่งร้านอาหารแล้วก็ "โอ้ อาเฮียครับ ซิชิมินี่อร่อยจริงๆเลยนะครับ"
จิน: อือแล้วก็ "แล้วนี่มันคืออะไรครับ" (อารมณ์ลุงอารมณ์เปลี่ยวอ่ะค่ะ -0-)
นากามารุ:........เอ่อคือ หัวข้อคราวนี้เค้าให้พูดถึงรักในฤดูร้อน แล้วไอ้ที่เราพูดมานี่ได้ข่าวว่าไม่เกี่ยวเลย.......
อุเอดะ: เออ จะให้มาพูดถึงเรื่องรักๆในกลุ่มที่มีแต่เพื่อนผู้ชายมันก็ยังไงอยู่อ่ะ แทบจะไม่เคยคุยกันเรื่องนี้เลย แล้วในคัททุนเนี่ยนะ ฉันก็เคยคุยเรื่องแบบนี้แค่กับทางุจิกับนากามารุ
นากามารุ: อื้อม ก็หมายความว่าเราไม่ได้พูดกับทุกคนไง
จิน: อือ ปกติไม่พูดอ่ะ แต่ไอ้เรื่องจะพูดกับใครหรือไม่พูดกับใครเนี่ยไม่เกี่ยวนะ สำหรับผู้ชายแล้วถ้าให้พูดถึงรัก คงจะหมายถึง "อยากจะมีความรัก" มากกว่า
อุเอดะ: อือม ใช่
จิน: ใช่มั้ย? ที่เราเป็นอยู่กันทุกวันก็พยายามตามหารักอยู่
อุเอดะ: อื้อมม เนอะ แบบว่าพอรู้ตัวอีกทีจากเพื่อนก็เป็นแฟนไปซะแล้ว...555+ เออนะ แต่มันก็แค่ในความคิดฉัน
จิน: ไม่ต้องมาแนะนำอะไรกันให้ยืดยาว
อุเอดะ: ใช่ใช่ใช่ใช่
จิน: มันเป็นไปตามธรรมชาติมากกว่าน่ะ
อุเอดะ: ใช่ใช่ใช่ใช่ใช่ ถ้าเกิดให้มาแนะนำทีละอย่างนะ ก็จะถามเหมือนเป็นข้อๆอ่ะ แบบ ชอบไอ้นี่ ไม่ชอบไอ้นั่น มันดูแคบจัง
จิน: ถ้าคบกันเลยก็จะรู้ว่าเป็นยังไง
นากามารุ: อี๋ ไม่เอ๊า
อุเอดะ: มาอี๋อะไร
นากามารุ: ไม่ไม่คือ...ฉันคิดว่านะในกรณีแบบนี้เนี่ยมันต้องมีคนปฏิเสธสักคนใช่มะถึงจะสนุก เพราะงั้นฉันขอค้าน ฉันว่ารักแรกพบก็ดีเหมือนกัน
อุเอดะ: ฉันว่ารักแรกพบก้ดีอ่ะนะ แต่ไอ้รักแรกพบมันหมายความว่าเห็นปุ๊บก็ชอบปั๊บ เป็นแนวๆพรหมลิขิตมากกว่า มันไม่ได้ต้องมาเกี่ยวอะไรกับแนะนำตัวที่ว่าเลยนี่
จิน: อื้อมมมมมมม แนะนำ
นากามารุ: เฮ้อ น่าเบื่อ
อุเอดะ: .......เออๆๆ ถามเรื่องอื่นมั่งเหอะ ตอนที่คนเราอยากจะเป็นมากกว่าเพื่อนเนี่ย เราก็จะส่งเมลไปถามทุกข์สุข ไม่ก็ลุ้นเวลาโทรศัพท์ไปหาเค้าแล้วขอเจอใช่มะ
จิน: ไมอ่ะ? ไปเจอเลยก็ได้นี่ [เวนกำ ไร้ความเกรงใจมาก - -]
อุเอดะ: คือฉันกำลังถามถึงเรื่องที่ว่าเราจะนัดกันยังไงต่างหากละว้อยย ยังอยู่ในขั้นที่ยังไม่ได้เป็นแฟนเลยเฟ้ย
จิน: อ๋ออ๋ออ๋อ งั้น อย่างแรกก็ต้อง "ไปกินข้าวกันนะ" ประมาณนี้ปะ
อุเอดะ: ถูก!! "พรุ่งนี้ว่างมั้ย?" อะไรแบบนี้อ่ะ

อ่านต่อกดตรงนี้นะคะ≫

DUET 2006/09

สวัสดีค่า ขอโทษที่เอามาลงช้า เพราะมาเรายุ่งๆกับหลายๆเรื่อง แล้วก็เล่มนี้...มีปัญหากับของคาเมะนิดหน่อย ก็เลยมีเอามาลงแค่ครึ่งเดียวค่ะ - - ไม่มีอันที่เป็นสัมภาษณ์คู่ ช่างมันเถอะนะ ฮ่าๆ!


KAMENASHI KAZUYA

♥เรื่องที่น่าดีใจในช่วงนี้ก็คือ มีอยู่วันนึงที่งานเลิกตอน 2ทุ่ม แทบจะหาไม่ได้เลยนะครับ เลิกตอนนี้ ผมก็เลยได้มีเวลาไปกินข้าวกับเพื่อน ปกติแล้วจะได้กินแต่ข้าวกล่องเย็นชืดในเวลางาน(ฮือๆ นึกออกเวลาไปทัศนศึกษา) แต่พอได้กินข้าวร้อนๆแล้ว อร่อยที่สุดเลย ก่อนหน้านี้ได้รับโทรษัพท์จากคุณนางาเสะที่แสดงโกคุเซ็นด้วยกัน แล้วก็ไปกินสุกี้กับพวกเค้ามาล่ะ แต่ว่าตอนแรกผมไม่รู้ว่าเขาเป็นใครก็เลยถามออกไปว่า "ใครวะ?".....อ๊า..ผมนี่ไม่มีมารยาทเลยจริงๆ ตอนที่ไปบ้านคุณนางาเสะ คุณนากามะก็มาด้วย ไม่ได้คุยกันนานมากๆ ก็สนุกดี ภรรยาของคุณนางาเสะทำสุกี้อร่อยมากๆเลยครับ

♥ส่วนเรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดก็คือ เวลาผมมองพวกผู้ใหญ่ที่ทำงานเรื่อยเปื่อยไปวัน ๆ ถ้าเป็นผมน่ำ ถึงจะยุ่งแค่ไหน ก็จะไม่มั่วปล่อยเวลาไปทำเรื่อยๆ ผมจะรีบทำด้วยความตั้งใจ อยากจะเดินไปบอกว่า "ถ้าจะทำแบบนั้นล่ะก็ ไม่ต้องทำก็ได้" ถ้าไม่ได้พูดแล้ว..รู้สึกความเครียดสะสมจริงๆ (หัวเราะ) แต่เค้าคงจะคิดว่าผมเป็นไอ้พวกน่ารำคาณแน่ๆเลย(หัวเราะ)

♥ในหัวผมตอนนี้มีแต่ละครที่ผมเล่นให้รายการ 24 ชม. เรื่องที่ว่าเป็นคนที่ 8 ในโลกที่เป็นโรคร้ายนี้เป็นเรื่องจริงนะครับ เพราะว่ามีแค่ 8 คนเท่านั้นที่เป็นก็เลยไม่มีแม้แต่ชื่อโรค แล้วตาก็จะเริ่มมองไม่เห็น หน้าก็จะเริ่มบูดเบี้ยวไปด้วย แต่ที่ผมต้องเล่นมีแค่ส่วนที่มองไม่เห็นแค่นั้น พอผมได้มาเล่นทำให้เข้าใจถึงจิตใจของตัวเอกจริงๆเลยล่ะครับ ผมไม่ได้อ่านหนังสือที่ผู้ชายคนที่เป็นโรคร้ายนี้เขียน เพราะผมไม่อยากจะเอาเรื่องเศร้าๆเข้ามาในหัว เป็นตัวละครที่เล่นยากมากเลยครับ แต่ก็ทำให้ผมอยากจะลองเล่น ตอนนี้ก็กำลังพยายามอยู่ครับ


AKANISHI JIN

♥เมื่อวานเลิกงานตอนช่วงเย็นๆ ผมก็เลยไปเดินซื้อของที่ชิบุย่า ไม่ค่อยได้เลิกงานเร็วแบบนี้เท่าไหร่ก็เลยไปหาซื้อของใช้ในบ้านที่มันจะต้องซื้ออ่ะครับ แต่แล้วผมก็ดันซื้อของที่ไม่ได้ตั้งใจจะไปซื้อติดมือมาด้วยเต็มเลย อย่างเช่นนะ ไอ้พวกของที่ไว้ทำสะอาด ไม่ก็กล่องใส่ของชิ้นเล็กๆ ที่มัน...ค่อนข้างเห็นแล้วน่าหงุดหงิด (หัวเราะ) แล้วก็ซื้อดีวีดีหนังแนว suspense ที่ผมอยากดูมากๆมาด้วย พอกลับบ้านก็ดูเลย สนุกมากๆครับ

♥ถ้าให้พูดเรื่องช้อปปิ้ง ตอนที่ผมเล่นโกคุเซ็นน่ะ ตอนนั้นผมจะใส่สร้อยที่เป็นรูปผู้หญิงตลอดเลยใช่มั้ย แบบว่าตอนนั้นผมบ้าสร้อยนี้มากๆๆ แล้วเมื่อไม่นานมานี่ ผมก็ไปเจอสร้อยที่เหมือนกันเปี๊ยบเลย ก็เลยซื้อมา แล้วก็เลยเอามาใส่

♥จะหน้าร้อนแล้วใช่มั้ย ตอนนี้ผมกำลังคิดว่าจะเปลี่ยนทรงผมให้เข้ากับหน้าร้อนเสียหน่อย จริงๆก็อยากปล่อยให้ผมยาวเท่านี้อยู่นะ แต่ก็มีทรงแบบที่ผมอยากทำเหมือนกัน เลย...กลุ้มใจไม่รู้จะเอาอันไหนดี แล้วก็มัวแต่คิดๆ สงสัยจะหมดหน้าร้อนก่อนซะแล้วแหงๆ (หัวเราะ)

อ่านต่อกดตรงนี้นะคะ≫

POTATO 2006/09

เล่มนี้จินกะยูฮาอีกแร้ว (2 คนนี่เวลาได้สัมภาษณ์คู่กันทีไร ต้องปล่อยมุกลาวๆใส่กันทุกที ให้ตาย 555+) หนุกหนานดีค่ะ ไปอ่านได้ตามใจชอบเรยน้า


คาเมะ: ความจริงแล้วช่วงนี้ติดถ่ายละครทั้ง ซาปุริ และ ยูกิ ทั้ง 2 เรื่องเลย ทำให้ไม่ค่อยได้สัมผัสเวลาว่างสักเท่าไหร่(หัวเราะ) แต่ถึงจะยุ่งแค่นั้น ถ้าจัดการให้มันเข้ากันได้ก็คิดว่าเป็นเรื่องที่ดีนะ
ทางุจิล่ะ เป็นไงบ้าง？
จุนโนะ:　ฉันน่ะเหรอ ส่วนใหญ่จะใช้เวลาว่างวันๆไปกับการหน้ำดำคร่ำเคร่งเล่นบิลเลียด(หัวเราะ)
คาเมะ: ดีจัง
จุนโนะ:　ความจริงแล้วเมื่อวานก็เพิ่งเล่นไปเองแหละ พอยิ่งเห็นว่ายุ่งๆแล้วเลยอยากให้ความสำคัญกับเวลาตรงนี้เพิ่มมากขึ้นน่ะ แล้วอีกอย่างมันทำให้เราสดชื่นด้วย
คาเมะ: เข้าใจๆ ว่าทำไมถึงต้องทำให้เวลาตรงนั้นดูสำคัญ
จุนโนะ: พูดถึงตอนนี้ดีกว่า ในเวลาอย่างนี้จะทำยังไงให้มันดูแฮปปี้รีแลกซ์ได้ล่ะ
คาเมะ: เวลางานเหรอ...อื้อม สงสัยค้องต้องใช้เพลงแนว Up Tempo (หัวเราะ) ถ้าเป็นอย่างตอนนั่งรถเคลื่อนย้ายสถานที่ค่อยใช้แบบ บาลาด (หัวเราะ)ตอนนี้ให้ความสำคัญกับการนอนมากกว่า ถ้าฟังเพลงที่ชอบแล้วล่ะก็จะนอนหลับสบายเลย แล้วทางุจิล่ะ
จุนโนะ: อื้อ ฉันเหรอ ก็เรื่อยๆไปวันๆ ตอนนี้ก็แฮปปี้ดี แล้วก็ฉันอยู่อย่างสงบสุขอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นฉันไม่มีศัตรูหรอก...นอกจากความง่วงเนี่ย！ (หัวเราะ)
คาเมะ: ดีเนอะ
จุนโนะ: ..งั้นคำถามต่อไปนะ ถ้าให้ลองคิดอีกคนเหมาะกับเคื่องดนตรีอะไร？ ฉันว่า คาเมะน่าจะเป็นกีตาร์นะ
คาเมะ: เหรอ？แต่ว่าตอนนี้อ่ะ มีอะไรๆที่ต้องทำเยอะมากเลย เลยไม่ได้ดีดกีตาร์เลยล่ะ（ร้องไห้）สำหรับฉันแล้ว..ฉันคิดว่าทางุจิน่าจะเป็นกลองนะ เพราะนานๆทีก็เห็นตีในคอนเสิร์ต แล้วก็ทำท่าทางตีกลองได้ออกมาดีด้วย
จุนโนะ: ใช่ม้า (หัวเราะ) ฉันเล่นได้หลายอย่างเลยนา ทั้งๆที่ดูเหมือนจะไม่
คาเมะ: แล้วถ้าเกิดให้สมมุติว่าอีกฝ่ายเป็นเครื่องดนตรีล่ะ？　จะเป็นเครื่องดนตรีชนิดไหน เอ่อ..ทางุจิเนี่ย คงจะเป็น recorder แบบมันน่าจะประมาณนั้น
จุนโนะ: แค่มองจากภายนอกก็คิดออกเลยใช่มะ
คาเมะ: ใช่ (หัวเราะ)
จุนโนะ: งั้นคาเมะ...เป็นแตงกวาล่ะกัน
คาเมะ: แตงกวา！？นี่เค้าให้พูดถึงเครื่องดนตรีนะ (หัวเราะ)
จุนโนะ: งั้นฟลุ๊ท
คาเมะ: เห ทำไมอ่ะ
จุนโนะ: เพราะเสียงแหลม
คาเมะ: นี่ ฉันไม่ได้เสียงแหลมเลยนะ พูดไปมั่วๆใช่มั้ยเนี่ยมะกี้
จุนโนะ: ถูก (หัวเราะ)
คาเมะ: ไม่อาวละ พูดเรื่องเพลงใหม่ดีกว่า (หัวเราะ) ถ้าให้พูดถึง ซิกแนล นี่คนละแนวกับ เรียลเฟส เลยนะ
จุนโนะ: อื้อ แต่ความจริงก็คือว่าไม่ว่าจะเป็นเพลงแบบไหนก็เติมแต่งพวกเราให้เป็นพวกเราได้เหมือนเดิม
คาเมะ: อื้อๆ พวกเราไม่ว่าจะเจออะไรหรือยังไง ก็สามารถเดินไปข้างหน้าได้ตลอดนะ..
จุนโนะ: หรือจะพูดอีกอย่างก็คือ พวกเราก็มีความมั่นใจในตัวเองอยู่พอควร แบบนั้น
คาเมะ: ใช่แล้ว
จุนโนะ: ถ้าพูดถึงเรื่องงานอื่นมั่ง ก่อนหน้านี้ฉันไปถ่ายทำรายการ 24 ชม.กับอุเอดะมาล่ะ จะให้อธิบายเป็นคำพูดมันคงจะยากซักหน่อย แต่ว่าเค้าให้เราคิดอะไรเยอะแยะเลย
คาเมะ: รายการนั้นน่ะมีความหมายดีออกนะ ที่เค้าให้พวกเราได้มาทำงานกับเขาด้วยทำให้เราต้องรับผิดชอบให้ดีขึ้น ดูมีความหมายขึ้น
จุนโนะ: จริงด้วยล่ะ งั้นคำถามสุดท้ายละ อยากจะทำอะไรในหน้าร้อนนี้？　ฉันอยากไป สกายไดวิ่งมากๆ
คาเมะ: อื้อ ฉันเหรออ อยากเล่นเสริ์ฟ อยากไปทะเลมากกก
จุนโนะ: แล้วที่กองถ่ายทำละครเค้าจะไม่ไปทะเลกันอีกละเหรอ？
คาเมะ: คงไม่ไปล่ะมั้ง เด๋วมินามิ（นางเอก）จมน้ำตาย (หัวเราะ) [5555555+ คาเมะแอบเล่นมุกนะ]
จุนโนะ: เหรอ 55555+


** ข้างล่างเป็นของจินกะยูค่ะ（อ่านแล้วโปรดสังเกตความแตกต่าง 5 5 5）

อ่านต่อกดตรงนี้นะคะ≫

WINK UP 2006/09

ยาวยืดสุดฤทธิ์ เราอาจจะแอบตัดไปบ้างด้วยความขี้เกียด แต่ตรงไหนดีๆ เราก็ลงให้อ่านหมดล่ะ(ไม่รู้จะอธิบายไร ตอนเขียนคำนำนี่ยังไม่ได้อ่านเรย ลองไปอ่านกันดูเองดีก่า)

คาเมะ: พักนี้เรา 6 คน ทำอะไรด้วยกันเยอะนะ อย่างวันๆนึงเนี่ยก็ถ่ายที่ 4-5 นิตยาสารได้
นากามารุ: อื้อ ยุ่ง
อุเอดะ: อื้อ นอกจากหนังสือที่ถ่ายประจำแล้ว ยังได้ลงพวกหนังสือทีวีต่างๆด้วย แล้วก็ไปออกรายการเยอะ
คาเมะ: อื้อ แต่ว่าค่อยดีหน่อย ตอนที่ย้ายสถานที่เค้าให้เปลี่ยนไปนั่งรถแทนแล้ว แล้วเวลานั่งรถ อยากฟังเพลงที่ชอบก็ทำได้ สดชื่นดี
อุเอดะ: ใช่ๆ วันนี้ก็ร้องเพลงกันนี่ คาเมะจังเลือกเพลงเก่ง
นากามารุ: ก็น่า เพราะไอ้เรื่องเลือกเพลงเนี่ยแหละ...
อุเอดะ: เออ จริง บางทีเรยทะเลาะกันซะ...
คาเมะ: ก็ถึงต้องแบ่งรถเป็น 2 คันไง
อุเอดะ: 555 พูดซะ คนอ่านเชื่อกันหมดพอดี
นากามารุ: พูดถึงเรื่องเร็วๆนี้ดีกว่า ซาปุริ!
คาเมะ: อื้อ เพลงเปิดเป็นเพลงของคัททุน ทำนองสบายๆ ฉันว่าดีออก
นากามารุ: แล้วที่บอกว่าตอนนั่งรถไปถ่ายทำ ก็ฟังรายการวิทยุของฉันกับอุเอดะไปด้วยนี่ล่ะ?
คาเมะ: อ๋อ คือฉันได้เทปมาน่ะ ถ้าไปตอนเช้าๆมีเวลาฉันก็จะฟังในรถ
นากามารุ: ก็รายการวิทยุมันมีผลต่อการจะทำอะไรๆในวันนั้นๆใช่มั้ยล่ะ จะเป็นหรือจะตายได้เลยนะเว้ย
คาเมะ: หา หมายถึงฉันหรอ
นากามารุ: ใช่ ก็ใครๆเค้าก็บอกว่า ถ้าได้ฟังสิ่งดีๆ ก็จะกระตือรือล้นไง
คาเมะ: พวกเรานี่ ใจส่งถึงกันตลอดเลยเนอะ
นากามารุ: พวกเราช่วยเหลือกันตลอดเลย โคคิก็เคยพูดแบบนี้กับฉัน อาคานิชิก็เหมือนกัน ฉันก้เลยคิดว่า เราต้องพยายามต่อไปกันนะ ทั้ง 5 คน
คาเมะ: เอ๊! 5คน!? ใคร? เอาใครออกไปอ่ะ
อุเอดะ: จริงๆเรื่องนี้มันต่อมากจากในรายการวิทยุน่ะ เราไม่ได้เอ่ยชื่อทางุจิออกไป
นากามารุ: 55 ใช่ๆ ตอนนั้นเราคุยกันถึงว่าใครทำอะไรบ้าง แล้วก็บอกว่าคาเมะคอยบอกจุดไม่ดี แล้วก็พูดถึงเรื่องอาคานิชิด้วย หมอนั่นชอบพูดอะไรให้เราฟังเยอะแยะเลย เคยบอกให้เราอ่านรายงานด้วย
อุเอดะ: อื้อ อันที่ตีพิมพ์ไปเมื่อเดอืนที่แล้ว
นากามารุ: ช่ายดิ เพราะความผิดหมอนั่นแท้ๆ ทำให้รายการเรามั่วไปหมดเลย
คาเมะ: เอ๊า แต่ว่าก็อ่านนี่นา (หัวเราะ)
นากามารุ: แหม พูดมาตามตรงเหอะ ความจริงแล้ว นายก็อยากไปออกรายการวิทยุใช่ม้า?
คาเมะ: เฮ้อ ถ้าฉันว่างอ่ะนะ จะไปออกให้ก็ได้
อุเอดะ: ออก "ให้"!?
นากามารุ: โหยย ไอ้บ้า(หัวเราะ)
คาเมะ: อื้อ อยากไปๆ ท่าทางน่าสนุกออก
นากามารุ: แขกรับเชิญที่อยากจะให้มาออกคนแรกก็คงจะเป็นคัททุนนี่ล่ะนะ ศิลปินคนอื่นคงจะอึดอัดน่าดู ที่คิดว่าดีก็นี่แหละ ได้พูดสดๆออกอากาศ
คาเมะ: อื้อ ท่าทางน่าสนุกจริงๆแหละนะ ฉันก็อยากเหมือนกัน
อุเอดะ: อื้อ แต่บางทีก็มีคนเสียงเหี่ยวมาเหมือนกันอ่ะ
นากามารุ: เออ แบบเราพูดไปว่า นี่พวกเรา R-One KAT-TUN คร้าบบ แต่ก็ตอบมาแค่แบบ ค่ะ
อุเอดะ: 55 พูดเหมือนแบบ เอ๊ะ นี่เราเป็นเพื่อนกันรึไง
คาเมะ: จริงอ๊ะ!?
นากามารุ: อื้อ แต่คนส่วนใหญ่ ก็ให้ความร่วมมือกะเราดีแหละ
คาเมะ: ตอนนี้พวกเราก็มีทั้งงานแยกไปแต่ละคน แล้วก็งานที่ทำเป็นคัททุน ฉันคิดว่ามันดีนะ
นากามารุ+อุเอดะ: อื้อ ดีๆ
คาเมะ: ฉันคิดว่าไม่ว่าแบบไหนก็สำคัญทั้งคู่เลยนะ แม้เราจะเป็นคัททุน แต่ก็สามารถทำงานแต่ละคนได้อย่างดี แม้เราจะทำงานแยกกัน แต่พอรวมกันแล้วก็เป็นพลังให้กับคัททุน มันเป็นของคู่กันน่ะ เพราะงั้นก็สำคัญทั้งคู่ แต่ไม่ได้หมายความว่า เราใช้ชื่อคัททุน แล้วแยกกันไปทำงานนะ แต่คัททุน เป็นที่ที่เราจะกลับมาต่างหาก ถ้าสิ่งที่เราได้ทำลงไป ผลออกมาเป็นบวก เป็นหน้าเป็นตาให้คัททุนก็คงดี
อุเอดะ: ใช่แล้ว มันอาจจะช่วยไม่ได้ที่บางทีเราต้องแยกกันไปทำน่ะ อยากจะขอบคุณที่ว่าทุกคนทำให้คัททุนดูดีขึ้น แล้วที่สำคัญ ทำให้ตัวเองดูแข็งแกร่งขึ้น
คาเมะ: เพราะงั้นฉันน่ะก็คิดว่าชูจิอากิระก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำเพื่อคัททุนนะ เหมือนเป็นหนึ่งขั้นที่เขยิบมาจากใต้สุดน่ะ ถ้าไม่มี ก็จะรู้สึกกับคำว่าเดบิวท์ไปอีกแบบ
อุเอดะ+นากามารุ: อื้อ
คาเมะ: อย่างเช่น ถ้านากามารุจะเป็นมือหนึ่งของว๊อยเพอคัชชั่นในโลก...
นากามารุ: ถึงพูดงั้นแต่คงเป็นไม่ได้ (หัวเราะ)
คาเมะ: ก็ฉันบอกว่าสมมุติไง(หัวเราะ) เพราะงั้นมันก็จะกลายเป็นว่า อ๊ะ นากามารุของคัททุนได้เป็นที่หนึ่ง เพราะงั้นคัททุนนี่ สุดยอดเลยน้า
นากามารุ: อ้อ อย่างงี้นี่เอง

อ่านต่อกดตรงนี้นะคะ≫

うたばん 20/07/2006

เอามาลงช้ามากเลย ด้วยเหตุผลหลายประการ ไม่ว่าจะเป็น คอมเสีย ถึงตอนนี้จะหายแล้ว แต่เจ้าของขะป่วยแทน...หวังว่า...ทุกคนจะได้ดูกันหมดแล้วนะคะ (ตอนแรกว่าจะไม่ลงแล้ว เห็นว่ามันนานไป ฮ่าๆ จะรอหนังสือเดือนใหม่ออกแล้วลงเลยนะเนี่ย....)

KAT-TUNイメージ大賞★

นากาอิ: เราจะมาเริ่มจากให้คัททุนทุกคนให้คะแนนเพื่อนๆของตัวเอง ว่าใครควรจะครองแชมป์กับหัวข้อต่อไปนี้ที่เราจะถามนะครับ
พิธีกร2: คำถามแรกครับ ”เบื้องหลังแล้ว..！！คนนี้แหละท่าทางจะโหดที่สุด”

"จุนโนะ 5 คะแนน คาเมะ 1 คะแนน "

นากาอิ: โอ้ ทำไมถึงให้คะแนนแบบนี้ล่ะ
จุนโนะ: 55 คงเพราะว่าผมกรุ๊ปเลือด ＡＢ ล่ะมั้ง
นากาอิ: แล้วทำไมล่ะ อย่างเพื่อนคนอื่นงี้ ไม่เป็นหรอ
นากามารุ: คือว่านี่เลยครับ ต้องขอยกตัวอย่างอย่างตอนแสดงละครเวที คือมันเป็นซีนที่ปกติเนี่ยทางุจิเค้าต้องออกอยู่แล้ว แล้วก็ออกไปเล่นอะไรก็ได้แล้วแต่อารมณ์
นากาอิ: อื้อ ๆ
นากามารุ: ทีนี้วันนึงเค้าก็เกิดบอกให้ทุกคนออกมาด้วยกันเลยดีกว่า ผมกับอุเอดะ ไอ้เราก็ไม่เคยเล่นฉากนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะให้ออกตรงไหนยังไง ก็เลยเงอะๆงะๆมั่วๆ แล้วหมอนี่ยืนดูอยู่ก็พูดชึ้นมาว่า ”ไอ้พวกนี้ใช้ไม่ได้จริงๆด้วยว่ะแมร่ง” ประมาณนี้
ทุกคน：5555+
นากาอิ: 55 หรอ เหมือนมีสวิตช์เปิดปิดอารมณ์แบบนั้นรึไง
จุนโนะ: คงงั้นมั้งครับ คือผมเนี่ยถ้ามันเกินจุดๆหนึ่งไปแล้วเนี่ย...
โคคิ: หมอนี่ก็จะเอาให้ยอมจำนนให้ได้เลย อย่างตอนทะเลาะกับอาคานิชิ
นากาอิ: 555 ทะเลาะเรื่องไร
จิน: ก็เรื่องอัลบั้มนี่แหละครับ
จุนโนะ: คือตอนนั้นเป็นช่วงทัวร์คอนเสิร์ตเดือนนึงพอดี แล้วทีนี้ผมก็คิดว่าเนี่ยมันก็แค่น่ารำคานนิดๆหน่อยเท่านั้นเอง ถ้ามันยอมมาขอโทษล่ะก็จบๆไปก็ได้ ประมาณนี้ (ยิ้ม)
ทุกคน：5555+

พิธีกร2: งั้นคำถามต่อไป "ใครที่ชอบมองกล้องมากที่สุด"

"อาคานิชิ 5 คะแนน คาเมะ 1 คะแนน "

จิน: จริงหรอเนี่ยย แต่จริงๆผมก็รู้ตัวผมเองเหมือนกันนะ...แต่เวลาร้องเพลงผมว่าผมไม่ค่อย...มองนะ （ทำหน้าแบบ มั้ง）
นากาอิ: เหรอ เออ ฉันก็ว่า แล้วพวกนายมองกันเหรอ（หันไปมองพวกที่เหลือ）ไม่คิดเรอะว่า เวลาร้องเพลงแล้วมองกล้อง มันน่าอายอะ

พิธีกร2: คร้าบ ต่อไป "ถ้าเราเป็นผู้หญิงล่ะก็...ไม่อยากคบกับใครมากที่สุด！！"

"อาคานิชิ 1 คะแนน ยูอิจิ 1 คะแนน โคคิ 3 คะแนน อุเอดะ 1 คะแนน"

นากาอิ: โอ้ว น่าเสียดายจริงๆ สงสัยคงไม่อยากคบกะคนมีลูกหนี้เยอะล่ะมั้งงง！（ถ้าทุกคนจำได้ ก่อนหน้านี้ในอุตะบัง นากาอิเคยแซวว่าโคคิเป็นเจ้าพ่อเงินกู้ค่ะ）

อ่านต่อกดตรงนี้นะคะ≫